Sprawowanie opieki nad starszymi psami
Starsze psy wymagają czasami szczególnej opieki. Dzieje się tak wówczas, gdy mają one problemy ze wzrokiem czy słuchem lub są po prostu chore i mniej sprawne. Dlatego sprawowanie opieki nad starszymi psami wymaga czasami kontaktowania się ze specjalistami. Będą oni mogli fachowo prowadzić proces leczenia takich psów oraz ustalać dla nich najlepsze diety. Dzięki temu właścicielom starszych psów będzie o wiele łatwiej sprawować nad nimi opiekę i zapewniać im jak najlepsze warunki codziennego życia. Trzeba przyznać, że nawet starsze psy, jeżeli tylko mogą liczyć na opiekę swoich właścicieli są w stanie pokonywać różne swoje choroby i ograniczenia oraz cieszyć się różnymi przyjemnościami.
Ważne - objawy wścieklizny
Wirus wścieklizny atakuje komórki układu nerwowego, ze szczególnym tropizmem do komórek istoty szarej mózgu.
Przebieg choroby u wszystkich gatunków zwierząt jest w zasadzie podobny. Możemy wyróżnić dwie postacie wścieklizny:
postać gwałtowną,
postać cichą ? porażenną.
U ludzi w początkowym, inkubacyjnym okresie (około 2-miesięcznym od chwili zakażenia) występują objawy ogólne. Dominują tu uczucia mrowienia wokół miejsca pokąsania, a także gorączka, ból potylicy, zmęczenie oraz rzadziej halucynacje i torsje. Zwierzęta często w tym okresie zmieniają swoje zwyczaje, głównie tryb życia z dziennego na nocny i odwrotnie, a także przestają być wrażliwe na bodźce bólowe. Po kilku dniach u ludzi i zwierząt występuje nadmierne pobudzenie lub, skrajnie, porażenie (tzw. cicha wścieklizna). U chorego stwierdzić można mimowolne skurcze mięśni (konwulsje), ślinotok, światłowstręt oraz wodowstręt. Śmierć następuje w około tydzień od wystąpienia objawów.
W przypadku diagnozowania człowieka wystawionego na ryzyko zakażenia w krótkim odstępie czasu większe znaczenie od potwierdzenia choroby ma ocena prawdopodobieństwa jej wystąpienia. W tym celu stosuje się głównie wywiad epidemiologiczny. Jednocześnie rozpoczyna się, jeżeli zwierzę zostało złapane, trwającą 15 dni przyżyciową obserwację weterynaryjną (zwierzęta domowe) lub pośmiertne badanie mózgu zwierzęcia (zwierzęta dzikie i agresywne zwierzęta domowe). Przyżyciowa diagnostyka człowieka jest możliwa (z wykorzystaniem m.in. metody PCR), lecz dość często pojawiają się w badaniu wyniki fałszywie ujemne.
Wirus w ślinie zwierząt jest jednym z objawów ostatniego stadium wścieklizny. W przypadku psów żaden spośród tych, u których pojawił się wirus w ślinie, nie będzie żył dłużej niż 10?12 dni. Dlatego jeżeli pies przeżyje obserwację, można wnioskować, że w momencie pogryzienia wirus nie znajdował się w ślinie, więc pies nie mógł zakazić człowieka.
Pośmiertne rozpoznanie przeprowadza się, używając testów serologicznych i próby biologicznej.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%9Bcieklizna
Co zrobić z psem podczas urlopu?
Jak wiadomo, lato to czas urlopów i wakacyjnych wyjazdów. Co zrobić wtedy z naszym pupilem? Czy warto zabierać go w długą i męczącą podróż? W zależności od rasy, a przede wszystkim od wielkości naszego psa, zabieranie go razem z nami w podróż może być wskazane bądź też nie. Niektóre psy przewożone w samochodzie razem z innymi pasażerami stanowiłyby bardzo przykre towarzystwo; inne z kolei źle znosiłyby wielogodzinną podróż i mogłyby na przykład wymiotować. Okazuje się, że także cel naszej podróży ma tutaj niebagatelne znaczenie. O ile wybierając się nad morze możemy się jeszcze pokusić o zabranie naszego psa razem z nami, o tyle wyprawa w góry z pupilem jest już niewskazana.